Και γαμώ τις εβδομάδες! Μέσα σε 5 μέρες έκανα 3 πράγματα που θα τα θυμάμαι για πολύ καιρό ακόμα, ανόχι για πάντα.
Τη Δευτέρα είχαμε κανονίσει να πάμε στο υπουργείο παιδείας. 399 είχαν δηλώσει στο φέισμπουκ ότι θα παρευρεθούν, συν εμένα που δεν έχω φέισμπουκ 400 ακριβώς. 400 παιδιά από μόνο 3 (σχετικά μικρούς) δήμους είναι υπέρ αρκετά για να μεταφερθεί το μήνυμα που θέλαμε. Άμα καθόμασταν και 2-3 ώρες, όλα θα ήταν τέλεια.
Το κακό είναι ότι από τους 400 ήρθαν περίπου 80, δήλαδή το 20%. ΜΟΝΟ!!! Επίσης αντί για 2-3 ώρες κάτσαμε περίπου μισή ώρα αφού οι περισσότεροι φαίνεται πως βαρέθηκαν, μιας και ήθελαν να έχει περισσότερη δράση και όχι απλά να κάνουμε καθιστική διαμαρτυρία. Μεταξύ των 2 και των 3 ωρών που είχαμε πει ότι θα καθόμασταν είναι η 2,5 ώρες. Άμα κάνουμε τις πράξεις βλέπουμε πως η μισή ώρα που κάτσαμε είναι το 20% των 2,5 ωρών. Τυχαίο; Με άλλα λόγια όλη η διαμαρτυρία έγινε κατά 20%. Και γι' αυτό δεν προβλήθηκε και πουθενά.
'Οταν φύγαμε από το υπουργείο, δεν γυρίσαμε στα σπίτια μας, αλλά πήγαμε στο Σύνταγμα όπου ήταν κα άλλα σχολεία. Εκεί όντως είμασταν 400 άτομα. Φτάσαμε κατά τις 12.00 και βρήκαμε τα άλλα σχολεία έξω από το public. Πήγαμε μαζί τους έξω από τη Βουλή και καθίσαμε μείναμε εκεί. Επειδή όμως είχαμε πλησιάσει αρκετά κοντά στο κτήριο (λίγο πιο πόσω από τους τσολιάδες) ένας στρατός από αστυνομικούς ήρθε να μας εμποδίσει να πάμε παραπέρα. Εμείς μείναμε εκεί και περιμέναμε. Εν τω μεταξύ, η τροχαία είχε κλείσει το δρόμο και πολλά παιδιά πήγαν και έκατσαν εκεί.
Ο χρόνος πέρναγε, τα ΜΑΤ βαριόντουσαν και ήθελαν δράση. Έτσι άρχισαν να προχωράνε με τις ασπίδες μπροστά, μέχρι που μας αναγκάσανε όλους να πάμε πάνω στο δρόμο. Τότε αποφάσισαν πως έπρεπε να ανοίξουν το δρόμο.
Έτσι, εμείς κάτσαμε κάτω και δεν τους αφήναμε να μας διώξουν ΚΑΙ από εκεί. Αυτοί, μετά από 5 λεπτά περίπου, άρχισαν να σηκώνουν τα παιδιά που είχαν κάτσει κάτω και να χρυπάνε όποιον αντιστεκόταν (μπορείτε να βρείτε τα σχετικά βίντεο). Μετά από λίγο, μας είχαν σπρώξει όλους στην άκρη και πέταγαν από τη χαρά τους που η κυκλοφορία διεξαγόταν κανονικά. Δεν κατάφεραν να μας σπρώξουν παραπέρα και μείναμε εκεί μέχρι τις 14.30 περίπου. Δηλαδή από τη στιγμή που φτάσαμε 2,5 ώρες. Όσες θα μέναμε στο Υπουργείο. Πάλι τυχαίο;
Εφυγα ικανοποιημένος αφού τα γεγονότα είχαν καλυφθεί από ξένα ΜΜΕ και ο κόσμος που πέρναγε με τα αυτοκίνητά του είδε τα αίσχη των προστάτων του πολίτη. Επίσης με εντυπωσίασε η αποφασιστικότητά και η επιμονή μας, αφού μείναμε στο σημείο πολύ ώρα, όχι σαν τα συνδικάτα που απλά περνάνε από τη Βουλή και μετά πάει ο καθένας σπίτι του. Χίλιες φορές καλύτεροι είμασταν.
Το δεύτερο πράγμα που έκανα και θα θυμάμαι ήταν η μεγάλη πορεία της Τετάρτης, αλλά δε χρειάζεται να πω κάτι γι' αυτό, υπάρχουν πάρα πολλές αναφορές στο ίντερνετ. Σας συστήνω αυτή του Πιτσιρίκου με τίτλο " Τα ΜΑΤ χτύπησαν δημοσιογράφους. Ε όχι!"
Τέλος, το τρίτο πράγμα, ήταν ο αγώνας της Ελλάδας με την Κροατία. Ήταν και γαμώ τους αγώνες, και γενικά ήταν όλα τέλεια. Ήταν ένας τύπος μπροστά μου που ήτανε ο πιο χαρακτηριστικός φίλαθλος που μπορείτε να φανταστείτε! Όλοι την ώρα έδινε συμβουλές στους παίκτες, τους μάλωνε, τους χειροκροτούσε όταν έκαναν μία καλή πάσα κ.λπ. Μάλιστα, όταν μπήκαν τα goal είχε τρελαθεί από τη χαρά του και έκανε χάι φάιβ με όσους καθόντουσαν γύρω του. Αφού νικήσαμε, το παιχνίδι ήταν καλό.
Το πρόβλημα είναι ότι όπου πάω έρχονται και ΜΑΤ. Δευτέρα-Τετάρτη-Παρασκευή μαζί τους ήμουνα. Την Παρασκευή μπήκαν στις εξέδρες (χωρίς εισητήριο) για να σταματήσουν τα επεισόδια μεταξύ των Κροατών και των Ελλήνων. Φυσικά, ως καλοί χριστιανοί δεν έδειραν κανέναν αφού οι "φίλαθλοι" πέταξαν μόνο μολότοφ και φωτοβολίδες μέσα στο πλήθος, έσπασαν μερικά καθίσματα, πέταξαν μπουκάλια και καπνογόνα αλλά κανείς μα κανείς τους δεν εμπόδισε την κυκλοφορία του δρόμου. Επομένως γιατί να τους χτυπήσουν;
Κάτι όμως μου λέει πως η αστνομία δεν κάνει καλά τη δουλειά της. Μπορεί να σαπίζει τον κόσμο στο ξύλο τραυματίζοντας πάνω από 1000 πολίτες από τις 15 Ιουνίου και μετά (600+ ήταν μόνο στις 29/6) αλλά οι κλέφτες μπαίνουν ανενόχλητοι στα σπίτια με καλάσνικοφ κλεβοντας τα πάντα και βιάζοντας τις γυναίκες, οι χούλιγκαν μπαίνουν με μονότοφ στο γήπεδο χωρίς κανένα έλεγχο, αλλά τουλάχιστον δεν παρεμποδίζετε η κυκλοφορία στους δρόμους.
Clown
Τη Δευτέρα είχαμε κανονίσει να πάμε στο υπουργείο παιδείας. 399 είχαν δηλώσει στο φέισμπουκ ότι θα παρευρεθούν, συν εμένα που δεν έχω φέισμπουκ 400 ακριβώς. 400 παιδιά από μόνο 3 (σχετικά μικρούς) δήμους είναι υπέρ αρκετά για να μεταφερθεί το μήνυμα που θέλαμε. Άμα καθόμασταν και 2-3 ώρες, όλα θα ήταν τέλεια.
Το κακό είναι ότι από τους 400 ήρθαν περίπου 80, δήλαδή το 20%. ΜΟΝΟ!!! Επίσης αντί για 2-3 ώρες κάτσαμε περίπου μισή ώρα αφού οι περισσότεροι φαίνεται πως βαρέθηκαν, μιας και ήθελαν να έχει περισσότερη δράση και όχι απλά να κάνουμε καθιστική διαμαρτυρία. Μεταξύ των 2 και των 3 ωρών που είχαμε πει ότι θα καθόμασταν είναι η 2,5 ώρες. Άμα κάνουμε τις πράξεις βλέπουμε πως η μισή ώρα που κάτσαμε είναι το 20% των 2,5 ωρών. Τυχαίο; Με άλλα λόγια όλη η διαμαρτυρία έγινε κατά 20%. Και γι' αυτό δεν προβλήθηκε και πουθενά.
'Οταν φύγαμε από το υπουργείο, δεν γυρίσαμε στα σπίτια μας, αλλά πήγαμε στο Σύνταγμα όπου ήταν κα άλλα σχολεία. Εκεί όντως είμασταν 400 άτομα. Φτάσαμε κατά τις 12.00 και βρήκαμε τα άλλα σχολεία έξω από το public. Πήγαμε μαζί τους έξω από τη Βουλή και καθίσαμε μείναμε εκεί. Επειδή όμως είχαμε πλησιάσει αρκετά κοντά στο κτήριο (λίγο πιο πόσω από τους τσολιάδες) ένας στρατός από αστυνομικούς ήρθε να μας εμποδίσει να πάμε παραπέρα. Εμείς μείναμε εκεί και περιμέναμε. Εν τω μεταξύ, η τροχαία είχε κλείσει το δρόμο και πολλά παιδιά πήγαν και έκατσαν εκεί.
Ο χρόνος πέρναγε, τα ΜΑΤ βαριόντουσαν και ήθελαν δράση. Έτσι άρχισαν να προχωράνε με τις ασπίδες μπροστά, μέχρι που μας αναγκάσανε όλους να πάμε πάνω στο δρόμο. Τότε αποφάσισαν πως έπρεπε να ανοίξουν το δρόμο.
Έτσι, εμείς κάτσαμε κάτω και δεν τους αφήναμε να μας διώξουν ΚΑΙ από εκεί. Αυτοί, μετά από 5 λεπτά περίπου, άρχισαν να σηκώνουν τα παιδιά που είχαν κάτσει κάτω και να χρυπάνε όποιον αντιστεκόταν (μπορείτε να βρείτε τα σχετικά βίντεο). Μετά από λίγο, μας είχαν σπρώξει όλους στην άκρη και πέταγαν από τη χαρά τους που η κυκλοφορία διεξαγόταν κανονικά. Δεν κατάφεραν να μας σπρώξουν παραπέρα και μείναμε εκεί μέχρι τις 14.30 περίπου. Δηλαδή από τη στιγμή που φτάσαμε 2,5 ώρες. Όσες θα μέναμε στο Υπουργείο. Πάλι τυχαίο;
Εφυγα ικανοποιημένος αφού τα γεγονότα είχαν καλυφθεί από ξένα ΜΜΕ και ο κόσμος που πέρναγε με τα αυτοκίνητά του είδε τα αίσχη των προστάτων του πολίτη. Επίσης με εντυπωσίασε η αποφασιστικότητά και η επιμονή μας, αφού μείναμε στο σημείο πολύ ώρα, όχι σαν τα συνδικάτα που απλά περνάνε από τη Βουλή και μετά πάει ο καθένας σπίτι του. Χίλιες φορές καλύτεροι είμασταν.
Το δεύτερο πράγμα που έκανα και θα θυμάμαι ήταν η μεγάλη πορεία της Τετάρτης, αλλά δε χρειάζεται να πω κάτι γι' αυτό, υπάρχουν πάρα πολλές αναφορές στο ίντερνετ. Σας συστήνω αυτή του Πιτσιρίκου με τίτλο " Τα ΜΑΤ χτύπησαν δημοσιογράφους. Ε όχι!"
Τέλος, το τρίτο πράγμα, ήταν ο αγώνας της Ελλάδας με την Κροατία. Ήταν και γαμώ τους αγώνες, και γενικά ήταν όλα τέλεια. Ήταν ένας τύπος μπροστά μου που ήτανε ο πιο χαρακτηριστικός φίλαθλος που μπορείτε να φανταστείτε! Όλοι την ώρα έδινε συμβουλές στους παίκτες, τους μάλωνε, τους χειροκροτούσε όταν έκαναν μία καλή πάσα κ.λπ. Μάλιστα, όταν μπήκαν τα goal είχε τρελαθεί από τη χαρά του και έκανε χάι φάιβ με όσους καθόντουσαν γύρω του. Αφού νικήσαμε, το παιχνίδι ήταν καλό.
Το πρόβλημα είναι ότι όπου πάω έρχονται και ΜΑΤ. Δευτέρα-Τετάρτη-Παρασκευή μαζί τους ήμουνα. Την Παρασκευή μπήκαν στις εξέδρες (χωρίς εισητήριο) για να σταματήσουν τα επεισόδια μεταξύ των Κροατών και των Ελλήνων. Φυσικά, ως καλοί χριστιανοί δεν έδειραν κανέναν αφού οι "φίλαθλοι" πέταξαν μόνο μολότοφ και φωτοβολίδες μέσα στο πλήθος, έσπασαν μερικά καθίσματα, πέταξαν μπουκάλια και καπνογόνα αλλά κανείς μα κανείς τους δεν εμπόδισε την κυκλοφορία του δρόμου. Επομένως γιατί να τους χτυπήσουν;
Κάτι όμως μου λέει πως η αστνομία δεν κάνει καλά τη δουλειά της. Μπορεί να σαπίζει τον κόσμο στο ξύλο τραυματίζοντας πάνω από 1000 πολίτες από τις 15 Ιουνίου και μετά (600+ ήταν μόνο στις 29/6) αλλά οι κλέφτες μπαίνουν ανενόχλητοι στα σπίτια με καλάσνικοφ κλεβοντας τα πάντα και βιάζοντας τις γυναίκες, οι χούλιγκαν μπαίνουν με μονότοφ στο γήπεδο χωρίς κανένα έλεγχο, αλλά τουλάχιστον δεν παρεμποδίζετε η κυκλοφορία στους δρόμους.
Clown
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου